Θέατρο ΔΙΔΕΛΦΥΣ

Το καλοκαίρι έφτασε και το μυαλό τρέχει μόνο σε παραλίες και μαγιό, μαργαρίτες και carib…κάτι πρέπει να γίνει για να δώσουμε τροφή στο πνεύμα και να ανοίξουμε την πόρτα στην κουλτούρα. Πάμε θέατρο λοιπόν!

Στο θέατρο Δίδελφυς παρακολούθησα την παράσταση «Ν Ο Λ» Νέα Ορλεάνη (New Oro Land), μια θεατρική σύνθεση τεσσάρων αρμών (μην πάει ο νους σου σε πλακάκια και μάρμαρα). Σκέψου τέσσερα αποσπάσματα έργων με εναλλαγές, από την Τραγωδία στο Σατυρικό δράμα, στην Κωμωδία και μια εφ’ όλης της ύλης Έξοδο…Η συντελεστές της παράστασης είναι τρείς ηθοποιοί, τρείς νέες κοπέλες, η Μάγια Κώνστα, η Δέσποινα Μαζαράκη και η Αναστασία Παγιαλή. Καθοδηγητής και σκηνοθέτης της βραδιάς ο Γιώργος Κακής (με μικρή συμμετοχή στο τρίτο μέρος).

Τα μέρη είχαν ως εξής :

Α’ «Η λαίδη και το οικόσημο» Τέννεση Ουίλλιαμς … Πώς οι άνθρωποι για να ξεχάσουν τη φτώχεια και την κόλαση που ζουν καθημερινά, πλάθουν μια ιστορία, ένα πιστευτό παραμύθι και γίνονται πρωταγωνιστές στο ίδιο τους το ψέμα.

Β’ «Φλο Βη Ρου» Σάμιουελ Μπέκετ
α’ «Οι εραστές» Μπρένγκχαουζ / β’ «Μηχανή με μούσι» Νίκος Τσιφόρος / γ’ «Καταστροφή» Σάμιουελ Μπέκετ
Με άξονα το μονόπρακτο διαδραματίστηκαν τα παραπάνω αποσπάσματα στα οποία ομολογώ με έπιασε σπαστικό γέλιο στο «Φλο Βη Ρου» , αλλά γέλασα με της ατάκες και το στυλ της Δέσποινας στο απόσπασμα από τους «εραστές»…Στο απόσπασμα από το έργο του Νίκου Τσιφόρου με άφησε αδιάφορη η κίνηση της Μάγιας που έκανε το θύμα.

Γ’ «Βασίλισσες της Γαλλίας» Θόρτον Ουάιλντερ… Πώς ένας ξοφλημένος δικηγόρος εξαπατά χρόνια τώρα τρείς γυναίκες με την δικαιολογία ότι είναι γόνοι Γάλλων Βασιλιάδων και τις αποκαλεί Υψηλότατες. Πώς ο άνθρωπος εθελοτυφλεί στο ψέμα λόγο της υπερβολικής ματαιοδοξίας του.

Δ’ Μικρή χορογραφία για την Οδό Ονείρων
Μουσικοί Alan Massie (φλάουτο) Η μουσική που συνόδευε ήταν πάντα από τον μεγάλο Μάνο Χατζιδάκι, καθώς η παράσταση ξεκίνησε το Χάρτινο το φεγγαράκι με τη φωνή της Μελίνας άρχισε να γλυκαίνει τα αυτιά του κοινού.

Το θέατρο Δίδελφυς φέρει το Χατζιδακικό πολιτισμικό στίγμα (καλλιτεχνική άποψη για την πορεία της Ελλάδας μετά τον πόλεμο του ’40) και ενεργοποιείται με παραστάσεις, δρώμενα και μαθήματα θεάτρου. Επίσης συμμετείχε στην πολιτιστική ολυμπιάδα του 2004 με την παράσταση «Διονύσου Ωδή» στην Αρχαία Ολυμπία.

Τι μου άρεσε:
1) Που γνώρισα τη Δέσποινα μετά από τα τόσα που έχω ακούσει για εκείνη.
2) Που το κοινό ήταν μιας μέσης ηλικίας και δεν είχε μόνο υπερήλικες
3) Που η τιμή ήταν λογική (10Euro)

Τι δεν μου άρεσε:
1) Η αίθουσα υπο-κλιματιζόταν…σαν τα ποντίκια σκάσαμε εκεί μέσα.
2) Που η κουλτούρα και η πλάκα δεν πρέπει να συνδυάζονται (λένε μερικοί)
3) Που αντί για κρύο τσάι πήρα ζεστό (από αυτόματο πωλητή)
4) Που ο σκηνοθέτης έκανε 3 σαρδάμ πάνω στο ρόλο του, καθώς τέλειωσε η παράσταση δεν θυμόταν όλα τα ονόματα για να παρουσιάσει συντελεστές, είχε το κλασσικό στυλ του κουλτουριάρη καλλιτέχνη που βαριέται να τα εξηγεί όλα, γελάει μόνο με τα κρύα αστεία του και είναι «κάπως» απέναντι στους κοινούς θνητούς του ακροατηρίου, αυτή την εντύπωση μου έδωσε τουλάχιστον.

Πληροφορίες
Θέατρο ΔΙΔΕΛΦΥΣ
Δεληγιάννη 19 & Μπουμπουλίνας
(κοντά στο Μουσείο)

Υ.Γ. «Αυτή η γειτονιά είναι για όλους μας ένα κλουβί
κανείς δεν ζει αληθινά αυτό που θα θελε να ζει
Γι αυτό ένα πάρτυ σ’ αυτό το δρόμο
είναι ένα ξέφτισμα ζωής
Ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων»

Στη Μόσχα αδελφές μου στη Μόσχα,
jane