Λευτέρης Ελευθερίου: Το μέλλον της υποκριτικής

Το Λευτέρη τον γνώρισα από τις Μικρές Χαρές, την ταινία μικρού μήκους του Κωνσταντίνου Πιλάβιου. Φέτος συναντηθήκαμε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Νάξο. Άνθρωπος με μεράκι, αγάπη για το νησί και διοργανωτής του θεατρικού εργαστηρίου για παιδιά στο δήμο Δρυμαλίας. Την περασμένη τηλεοπτική σεζόν εμφανίστηκε στη σειρά του Ant1, «Κύριος & Κυρία Πέρλς». Έκλεψε την παράσταση με το έργο Μαμά Ελλάδα 2  στο Θέατρο Χώρα και ταξίδεψε στο European Theatre Festival του Birmingham συμμετέχοντας στην ομάδα των Abovo (Ab ovo κυριολεκτικά σημαίνει «από το αυγό, από την αρχή») με το έργο Ο Πλανήτης, το οποίο βραβεύτηκε και ο ίδιος απέσπασε εξαιρετικές κριτικές.

Σουλατσάροντας στις βόλτες μας απάντησε στα παρακάτω και πέρασε ένα ζεστό μεσημέρι, μαζί μας. Τον ευχαριστούμε θερμά.

Βόλτες: Πώς ξεκίνησες με την τέχνη;Τι σε ώθησε να ασχοληθείς με την υποκριτική;

Λευτέρης Ελευθερίου: Μόλις είχα τελειώσει ένα δύσκολο στρατιωτικό στα 22 μου και μια τυρρανική σκέψη ό,τι δε θα καταφέρω σύντομα να εκφραστώ καλλιτεχνικά, αφού η αγαπημένη μου διέξοδος, το μουσικό γκρούπ D.C.V στην Νάξο, εκείνη την περίοδο είχε αδρανοποιηθεί. Όλοι οι φίλοι μου μου έλεγαν ότι έπρεπε να γίνω ηθοποιός.

Βόλτες: Γεννήθηκες στη Νάξο, νησί που αγαπάς ιδιαίτερα και το φετινό καλοκαίρι ασχολείσαι με ένα θεατρικό εργαστήρι για παιδιά. Μίλησε μας για αυτή την προσπάθεια.

Λευτέρης Ελευθερίου: Μεγάλωσα στη Νάξο,  ένα νησί το οποίο μου προσέφερε ό,τι μπορούσε για να ζήσω σε ένα επίγειο παράδεισο. Το αγάπησα και είμαι περήφανος που έχω καταγωγή απο το χωριό μου, Τ’Απεράθου. Είναι ένα μέρος που σμιλεύει συνεχώς το νού μου, με την ιστορία του, τη γλώσσα του και τους ανθρώπους του. Θέλω να μοιραστώ ό,τι έχω μάθει στη δουλειά μου με τους ανθρώπους που με ενδιαφέρουν σε αυτό το νησί και να βάλω ένα λιθαράκι να γίνει ακόμα πιό όμορφος. Θέλω επίσης, τα παιδιά να έχουν περισσότερες επιλογές μορφωτικού και δημιουργικού επιπέδου. Τέτοιου είδους σκέψεις με οδήγησαν να προτείνω το θεατρικό εργαστήρι για παιδιά στον πολιτιστικό οργανισμό Δήμου Δρυμαλίας. Για καλή μου τύχη βρέθηκε να προεδρεύει παράλληλα η Κατερινά Σιδερή, ένας εξαίσιος άνθρωπος που αγαπάει και κάνει ό,τι μπορεί για τον τόπο.

Βόλτες: Μια δουλειά που έχεις κάνεις μέχρι τώρα, στο χώρο του θεάματος και θεωρείς οτι είναι 100% αυτό που σε αντιπροσωπεύει; Όπως επίσης και ένας «κόντρα ρόλος» που σε έκανε να «πάθεις & να μάθεις».

Λευτέρης Ελευθερίου: Ο ρόλος του γιου στην κινηματογραφική ταινία μικρού μήκους «Ο Μάριος και το κοράκι» του σκηνοθέτη Γιάννη Μπουγιούκα ήταν ένας ρόλος που αισθάνθηκα ότι με δυσκόλεψε αρκετά. Είχε μια εσωτερική αγωνία την οποία δεν είχα μάθει να χειρίζομαι λόγω του ότι η θεατρική μου εμπειρία και οι κωμικοί ρόλοι απαιτούσαν πιο εξωστρεφές παίξιμο. Μου άρεσε και το πάθημα και το μάθημα. Προσπαθώ οι χαρακτήρες  που υποδύομαι να μην με αντιπροσωπεύουν γιατί θεωρώ ότι φέρνω τελείως στα μέτρα μου τον ρόλο και αυτό είναι ανούσιο για μένα και την τέχνη της υποκριτικής. Σε όλους τους ρόλους όμως έχω βάλει δικά μου στοιχεία όταν θεωρώ ότι συγγενεύουν με αυτά του ήρωα, έχουν σκηνικό ενδιαφέρον και εξελίσουν την ιστορία. Παράδειγμα, ο ναρκισισμός, η αφηρημάδα, η ανυπομονησία, είναι στοιχεία που έχω διακρίνει σε κάποιους απο τους ρόλους που έχω παίξει. Εκεί δε θα τα παραβλέψω. Θα αυτοσαρκαστώ μέσω του παιξίματος χωρίς αυτό να σημαίνει ότι με αντιπροσωπεύουν πλήρως οι χαρακτήρες.

Βόλτες: Ένας ρόλος που έχεις «ζηλέψει» και θα ήθελες να ερμηνεύσεις;

Λευτέρης Ελευθερίου: Διαρκώς ζηλεύω ρόλους και ηθοποιούς. Μάλιστα πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους!!! Ας πούμε ένα βιαστικό παράδειγμα τον ρόλο του Τζέφρυ Ρας στο «Σαΐν ο Σολίστας» ή και το ρόλο του Λίτση στο «Σπιρτόκουτο».

Βόλτες: Έχεις συμβιβαστεί στη δουλειά σου; Αν ναι, πόσο σου έχει κοστίσει αυτό; (θετικά ή αρνητικά)

Λευτέρης Ελευθερίου: Είμαι ένας άνθρωπος που συμβιβάζετε πολύ εύκολα αρκεί να είσαι ξεκάθαρος μαζί μου. Να καταλάβω τι θες απο εμένα. Μου έχει κοστίσει αρνητικά, γιατί δεν καταλάβαινα συνήθως τι ήθελαν.

Βόλτες: Η εμφάνιση σου δεν περνάει απαρατήρητη. Κατά πόσο σε έχει βοηθήσει ή σε έχει εμποδίσει αυτό;

Λευτέρης Ελευθερίου: Νομίζω ότι δε με έχει βοηθήσει ιδιαίτερα ως ηθοποιό γιατί το μόνο για το οποίο δεν είχα διακριθεί ήταν οι ζεν ρόλοι, στους οποίους χρειάζεται η καλή εμφάνιση. Δε μου αρέσουν αυτοι οι ρόλοι και δεν επενδύω σε αυτούς. Αντιθέτως κάνω διαρκώς ρόλους χαμηλού IQ, που τσαλακώνονται απίστευτα. Οι άνθρωποι της τηλεόρασης επειδή κρίνουν βάσει της εξωτερικής εμφάνισης και δε με έχουν δει στο θέατρο, με τοποθετούν σε λάθος ρόλους. Χωρίς να θέλω να ακουστεί ψωνίστικο, όταν με επιλέγουν για την εξωτερική εμφάνιση, με βάζουν σε σκέψεις ότι ίσως να θέλουν και κάτι άλλο απο εμένα. Αυτό είναι γνωστό και δε συμβαίνει μόνο στη δική μου δουλειά.

Βόλτες: Κινηματογράφος, Θέατρο, Τηλεόραση. Τι θα επέλεγες;

Λευτέρης Ελευθερίου: Θέατρο: Είναι θνησιγενές, ζωντανό αλλά ακριβό και μπορεί να γίνει επικίνδυνα βαρετό. Τηλεόραση: Σε κάνει άμεσα γνωστό, δημιουργεί συνειδήσεις. Κινηματογράφος: Με εξαιρέσεις, αλλά λίγες κατά την αποψή μου ο ελληνικός κινηματογράφος πάσχει είτε απο σύνδρομο αφραγκίας, είτε απο σύνδρομο επιδοτούμενου εστετισμού μιας κλίκας, είτε απο σύνδρομο κακιάς αναπαραγωγής τηλεοπτικών σήριαλ. Σε αυτή την φάση προτιμώ την τηλεόραση.

Βόλτες: Τα επαγγελματικά σου σχέδια για την ερχόμενη σεζόν;

Λευτέρης Ελευθερίου: Μου έχουν δοθεί τα σχέδια και μου άρεσαν. Πρέπει να συγκεντρωθώ σε δύο παραγωγές που θα κάνω για την τηλεόραση.

Βόλτες: Η σχέση σου με την πρωτεύουσα και η γνώμη σου για αυτή;

Λευτέρης Ελευθερίου: Αισθάνομαι πολύ έντονα ότι η Αθήνα με τον υπερπληθυσμό της είναι συχνά πνιγηρή και θορυβώδης. Επίσης είναι ακαλαίσθητη σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ελλάδα, εκτός απο μικρές εξαιρέσεις. Η ποιότητα ζωής είναι κακή. Φοβάμαι όμως ακόμα να φύγω, γιατί οι επιλογές όσον αφορά στο επαγγελμά μου είναι πολύ περισσότερες στην Αθήνα.