Μπράφ
|
Στο στενάκι της Αλ. Παυλή, το μικρό νησί της Πανόρμου, με τις ταράτσες, τα καλοκαιρινά κοκτέιλς και τις φοιτητικές παρέες, δροσίζει τα καλοκαίρια μας. Μπράφ, ένα στέκι με έθνικ διακόσμηση, σερβιτόρα «τα ζώα μου αργά» και καλό καφέ. Κάπου εκεί μεταξύ νέων, παλιών και προσφάτων περιστατικών, βλέπεις τη σκάλα στη δίπλα ταράτσα. Μάλλον θα ήταν ακόμα καλύτερα αν δεν την έβλεπες. Δεν έχει σημασία, όλα μένουν ίδια. Άσπρο πουκάμισο, τζίν παντελόνι, τεράστιο χαμόγελο, ατάκα με ύφος. Αν έκανε σεισμό που θα κρυβόταν το χαμόγελο; θα έπεφτε η σκάλα; θα έσκιζε το άσπρο πουκάμισο ή όλα θα έμεναν στάσιμα και ατσαλάκωτα; Το παρελθόν πάνω σε μια σιδερένια σκάλα. Τελικά αυτή η πόλη είναι ότνως ένα τασάκι. Απλά μερικές γόπες καίνε ακόμα και άλλες έσβησαν στη στάχτη. Πληροφορίες Υ.Γ. Όπως λέει και ο Χ. «Ρε τι τραβάμε και δεν το μαρτυράμε». Αυτό ξαναπές το, |