Για αυτό το μέτρο το σωστό
|
Πάντα με τους στίχους μπορούσα να σου μιλώ, να σου εξηγώ και να σε βάζω στον κόσμο μου. Μέσα από τις λέξεις να δημιουργείς τις εικόνες σου, την οπτική μου στα μάτια σου. Να νιώθεις την ένταση της στιγμής σε μια πάυση. Στα σημεία στίξης είναι οι αλήθειες του κειμένου, αγαπητέ μου. Πριν γράψεις ή μιλήσεις, να βουτάς την πένα ή τη γλώσσα σου στο μυαλό. Θα σου πρότεινα να κάνεις μακροβούτι στην καρδιά. Έχει μεγαλύτερο σασπένς.
Καλές και οι εικονες δε λέω. Πόσες φορές χαζεύω την Ο., πριν κλείσω τα μάτια, ένα λεπτό πριν την καληνύχτα. Το βλέμμα του Β. να με κοιτά με νοσταλγία, έξω από το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. «Με έβγαλες κούκλο;». Για μένα είσαι ο πιο όμορφος άντρας του κόσμου, δεν χρειάζεσαι τα φίλτρα του Instagram, ούτε τα mpixel του smart phone. Από τις λέξεις με γνώρισες, με τη μουσική με έφερες κοντά σου. Νομίζω αρκούν για να συμφωνήσουμε έστω και μια φορά, οτι δυο ανθρώπους τους ενώνει η μουσική, το χιούμορ και ο πόνος. Δεν ξέρω αν μετράμε τρία στα τρία, αλλά σίγουρα τα δύο είναι στανταράκι. Μην αρχίσουμε τις θεωρίες περί ελευθερίας. Ο άνθρωπος είναι από τα πιο σαδιστικά όντα πάνω στη γή. Το θέμα είναι να τον κάνεις καλύτερο εσύ. Ένα βήμα παρακάτω, μια συνέχεια στην εξέλιξή του. Εκεί είναι το νόημα. Πόσο μάγκικα και μαγικά, μπορείς να του προσθέσεις δύο πόντους ύψος. Να ψηλώσεις την προσωπικότητά του, να μαγαλώσει το χαμόγελο του, δώστου ιστορίες με πρωταγωνιστή εσένα, να έχει να διηγείται στα ανήψια του, και καλά ταξίδια εντός ή εκτός χάρτη. Φτάνουν για να κερδίσεις τον τίτλο του γενναιόδωρου. Γιατί όταν ακούω Μάλαμα έχω οίστρο, |
