9.05

«Aυτή για μας είναι η ζωή, η άλλη είναι των άλλων», για να μη σε πλανέψει ο ήλιος που θα ανατείλει και η ελπίδα που έρχεται απλά σου υπενθυμίζω με το στίχο του Οδυσσέα Ιωάννου οτι η ζωή συνήθως είναι αλλού και συχνά ανήκει στους άλλους. Ένα μικρό καλάθι με πίστη, συνέπεια θα μας κάνεις καλό. Ας το κρατήσουμε λοιπόν.

Ας αφήσουμε τα πορίσματα, τα προγνωστικά και τα σενάρια για τους δημοσιοκάφρους των πάνελ. Με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί ο Παντελής Βούλγαρης, με πρωταγωνιστές τη μουσική, τους στίχους και δύο φωνές. Ο Χρήστος Θηβαίος και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου τραγουδούν, αυτοσαρκάζονται και ελπίζουν. Στα κείμενα ο Οδυσσέας Ιωάννου με ιστορίες, συναισθήματα και τα καλύτερα μας τραγούδια που για τους περισσότερους είναι η μάνα μας. Παρουσιάζει ο ίδιος σαν αφηγητής επί σκηνής.

Το σκηνικό διαδραματίζεται σε έναν σταθμό τρένου, όπου η αμαξοστοιχία των 9.05 καθυστερεί, μια μπάντα βρίσκεται σε αναμονή. Εκμεταλλεύεται την ευκαιρία για μια πρόβα. Με μια σειρά ελληνικών τραγουδιών και μεγάλες επιτυχίες των δύο πρωταγωνιστών. Από εκείνα τα στιχάκια που θυμίζουν τα εφηβικά σου χρόνια, τους έρωτες σου, τις μικρές επαναστάσεις σου, τις καλοκαιρινές συναυλίες και μια χροιά ιστορική στο βάθος. Γιατί πολλοί πιστεύουν οτι η μουσική γράφει ιστορία. Νομίζω πως η μουσική ακολουθεί και πλέκει ωραίους μύθους γύρω από τα ιστορικά γεγονότα της κάθε εποχής.

Το τελικό μήνυμα της παράστασης είναι η ελπίδα, η φλόγα και η προσμονή που διαθέτει ο σημερινός άνθρωπος, όσο μπορεί. Μια σύνθεση με λόγια, τραγούδια της ελληνικής πραγματικότητας, στο θέατρο Διάνα.

Πληροφορίες
ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΑΝΑ
Ιπποκράτους 7
210 3626596
« 9:05 »
Παράταση για 40 ακόμα παραστάσεις

Τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Χρήστος Θηβαίος
Αφήγηση: Οδυσσέας Ιωάννου
Πιάνο: Ανδρέας Αποστόλου, Μάξιμος Δράκος
Τύμπανα – κρουστά: Στέφανος Δημητρίου
Βιολί – μαντολίνο – φωνητικά: Μαίρη Μπρόζη
Κιθάρες –πνευστά – φωνητικά: Γιάννης Αυγέρης
Μπάσο: Βαγγέλης Πατεράκης

Τι μου άρεσε:
1) Οι φωνές των ανθρώπων δεν γερνούν με τα χρόνια, απλά μεστώνουν.
2) Υπέροχα σκηνικά, σωστά δομημένη ατμόσφαιρα σε χρόνο και τόπο.
3) Τα κείμενα του Οδυσσέα Ιωάννου, που αν τον παρακαλουθείς σίγουρα τα αναγνωρίζεις.
4) Θερμό κοινό με συμμετοχή και αγάπη.

Τι δεν μου άρεσε:
1) Ο μέσος όρος ηλικίας ακόμα σε υψηλά νούμερα.
Το θέατρο στην Ελλάδα αγγίζει μόνο τους 50+;
2) Οι πίσω κυρίες που ξέμειναν στην ηλικία των 15.
Εδώ θα λύσετε τα ενδοοικογενειακά σας;

Από το μικρόφωνο στη σκηνή,
Jane