Γιάννης Χαρούλης

Αφού πήρα κάποιες μέρες άδεια, είπα να εκμεταλλευτώ τα βράδια και να κάνω μια εξόρμηση μέχρι το Σταυρό του Νότου. (έχω βοηθήσει να μπουν τα μπετά στο μαγαζί = θαμώνας)

Δευτέρα βράδυ λοιπόν και στέκομαι έξω από το μαγαζι…
«Δυστυχώς δεν μπορείτε να μπείτε» λέει το ψηλό παλικάρι με το μακρύ μαλλί (πορτιέρης). «Μα η μισή μας παρέα είναι ήδη πάνω» απαντώ. «Είναι γεμάτο το μαγαζί» επιμένει!!!! Φυσικά τηλεφωνώ σε μια κοπέλα που είναι ήδη μέσα στο μαγαζί, της λέω να βγεί και να εξαργυρώσει το εισητήριο της και να φύγουμε…Δεν σηκώνω και πολλά πολλά συνήθως, βέβαια δεν μου βγαίνει πάντα σε καλό!!!

Με λίγα λόγια τον ειρωνεύτηκα ευγενικά και ο καλός Θεούλης μας έστειλε ένα παλικάρι πιο διαλλακτικό και πιο «άνθρωπο» για να μας εξυπηρετήσει… Αφού μπήκαμε στο μαγαζί και είχε ήδη ξεκινήσει ο Χαρούλης, πιάσαμε τη γνωστή γωνία στο bar και παραγγείλαμε τα μπιρόνια μας!!! (all time classic AMSTEL οικοδιμική).

Στην αρχή το πρόγραμμα ήταν κάπως περίεργο…Σαν να τραγουδούσε με χρονόμετρο να το πω. Αφού ζεστάθηκε το κλίμα όλα κυλούσαν καλύτερα…Ο Χαρούλης είπε κομμάτια απο το νέο του δίσκο, ερμήνευσε φοβερά τραγούδια από το υλικό του Θανάση Παπακωνσταντίνου (κορυφή και μανούλα στα live του) και του Σωκράτη Μάλαμα. Το μαγαζί γεμάτο από Κρητικούς…ακούγοντας τα παραδοσιακά κρητικά άρχισε να βράζει το αίμα της μεγαλονήσου. Δέχτηκα παρατήρηση από το διπλανό μου «Κοπελιά μη μιλάς, ήρθαμε για να ακούσουμε. Λίγος σεβασμός!!» Εκεί αρχισα να γελάω δυνατότερα. «Και εγω για να διασκεδάσω». Τελικά με τους κρητικούς κάτι περίεργο συμβαίνει. (ιστορίες παλιές)

Μετά τα μισά του προγράμματος, ο Γιάννης Χαρούλης άρχισε τις ιστορίες του…είπε μια πολύ καλή…όταν ραδιοφωνική παραγωγός απο σταθμό της Κρήτης τον παρουσίασε ως Χάρη Γιαννούλη (ένας φίλος μου τον αποκάλεσε μια φορά Ματθαίο Γιαννούλη, τα έχει μπλέξει το παλικάρι),τον ρώτησε με απορία πόσες φορές το παίζει τη μέρα…(το λαούτο, εννοούσε!!Πονηρά μυαλά).

Τι μου άρεσε:
1) Η αμεσότητα του Χαρούλη, και η δύναμη που κρύβει η φωνή και η ψυχή του.
2) Το κέφι που δημιούργησε η παράδοση αυτού του τόπου, όσο και αν τη σνομπάρουμε.
3) Η νεολαία που ήξερε Ξυλούρη και Μουντάκη (σπάνιο στις μέρες μας, αφού ακούν Βανδή…)

Τι δεν μου άρεσε:
1) Φυσικά ο πορτιέρης!!!(και η αποτυχημένη τακτική του μαγαζιού)
2) Ο ήχος, ο οποίος είχε μικρά λάθη…αλλά δεν δικαιολογείται
3) Ο ανύπαρκτος εξαερισμός

Γιατί να πας?
– Είναι σπουδαίο θέαμα να βλέπεις ένα παλικάρι 25 χρόνων να έχει τόσο πάθος για αυτό που κάνει και να στο μεταδίδει…θέλεις να χορέψεις κρητική σούστα.
– Κόσμος διαφορετικής ηλικίας και αντίθετων ακουσμάτων, κι όμως ήταν όλοι στο ίδιο live.

Υ.Γ. Κάνε μια επίσκεψη στο club του Σταυρού, κάθε Κυριακή & Δευτέρα εμφανίζεται ο Γιάννης Χαρούλης, με είσοδο 20 euro (με ποτό), δεν ισχύει φοιτητικό και άκου ταξιδιάρικη μουσική!

Εις το επανιδείν…
Jane