Ρε Σωκράτη, τι λες τώρα…

Ημέρα Τετάρτη, μετρό Κατεχάκη, συνάντηση με jerry, πασχαλίτσα, κουκλάκι για τη μεγάλη στιγμή. Κίνηση στο Βύρωνα, κόσμος στα εκδοτήρια του θεάτρου Βράχων, προμήθεια με μπύρες, βιολογικό καπνό και πιστοί οπαδοί του Σωκράτη Μάλαμα, όλων των ηλικιών.

Γιατί όταν σωπαίνει ο άνθρωπος έρχονται του χρόνου τα σκυλιά όπως ο μάντης Τειρεσίας να του θυμήσουν ότι τίποτα δε χάθηκε. Μες στην Κοιλάδα των Τεμπών υπάρχει ένα Σ’ αγαπώ, αφιερωμένο σε εκείνον που φοράει τη θλίψη στέμα. Η νεράιδα και τα ξωτικά ζουν με πάγια, με κρασί, με καπνό, και δυο νότες.

Σε μας τα χαμένα ρούχα άρεσε :
1) Η πάντα σταθερή και μπάσα φωνή του Σωκράτη.
2) Η αξιπρεπέστατη παρουσία της Μαρίνας Δακανάλη.
3) Οι άνθρωποι που έφτασαν τα 60+, ακούν Μάλαμα, κλείνουν τα μάτια και μουρμουράνε στίχους!
4) Όταν χτυπάμε τα ποτήρια μας και τραγουδάμε «πριν παντρευτείς να σε φιλήσω μια φορά«.

Με λίγα λόγια, θα γεράσω, πολλά πράγματα θ’ αλλάξουν αλλά ο Σωκράτης για μένα θα παραμείνει το ίδιο αγαπητός ταξιδευτής του νού. Μας αρέσει, τον ακολουθούμε στα live και περιμένουμε νέα του δουλειά.

Κουτός όποιος παλεύει για να τ’ αποταμιεύει,
Jane