Σε μιαν αιώρα

Photo by katrinpi

Μεσημέρι, το θερμόμετρο δείχνει 38 βαθμούς υπό σκιάν. Σε μιά αιώρα καθισμένη κοιτάζει την απέναντι οικογένεια. Παιδία με ποδήλατα, πατέρας γύρω στα 45 αποροφημμένος στην εφημερίδα του. Αθλητική ή πολιτική; Δεν έχει σημασία όλες δουλεύουν copy paste.

Πιο δίπλα η σύζυγος. Ψάχνει ανάμεσα σε κατσαρολικά, μαζεύει τα άχρηστα σε μια σακούλα σκουπιδιών. Σκουπίζει τον ιδρώτα στο μέτωπό της με το βρεγμένο χέρι της. Ρίχνει μια ματιά στα παιδιά. «Πρόσεχε» φωνάζει στον πιτσιρικά που προσπαθεί να στηριχτεί στη μία ρόδα. Πρώτη σούζα στα 7 σου. «Πολύ ουάου φάση», που θα ‘λεγε και κάποιος. Ο πατέρας πριν γυρίσει σελίδα, ρίχνει μια αναίσθητη ματιά στο γιό του. Ο γιατρός που δεν τον έχει απασχολήσει ποτέ είναι ο αναισθησιολόγος.

Η αιώρα σταμάτισε την απλή αρμονική ταλάντωση. Το σώμα έμεινε σταθερό. Βαθιά ανάσα για να αντέξει τη σκέψη. «Πώς θες να είσαι σε τρία χρόνια από τώρα;», ρώτησε ο Γιώργος. Τα πρώτα ρομαντικά σενάρια άρχισαν να συνθέτουν το έργο. Εθελοντισμός στους γιατρούς του κόσμου, παρέα με φίλους σε μια παραλία με κιθάρες και φωτιές, ταξίδια στον κόσμο με κάποιον που σε κοιτάει και είναι το άλλο σου μισό, κάτι ταιριαστό. Λίγα χρήματα, βγαλμένα με όρεξη και αγάπη γ΄αυτό που κάνεις. Με χαμόγελο στα χείλη, δυο φιλιά στο μάγουλο από το Billako, μια καλημέρα που σε ηρεμεί, με πολύ μουσική που κάνει το σώμα ν’ ανατριχιάζει.

Απάντηση Γιώργου. «Κάπου στη Νότια Γερμανία, με δουλειά σχετικά με το MBA μου, διακοπές με ιστιοπλοικό τα καλοκαίρια, στα ελληνικά νησία. Δικό μου ιστιοπλοικό.» Αυτά είναι όνειρα ζωής; Σκεφτόμαστε ρομαντικά, ρεαλιστικά, πεζά, κοινότυπα, ακτιβιστικά; Κουραφέξαλα. Ο καθείς με οτι έχει στο κεφάλι του.

Εν τέλει ο Γιώργος θα γίνει ο σύζυγος με την εφημερίδα και η εθελόντρια θα περιοριστεί στο νεροχύτη της. Αντε και σ’ ένα στιγμιαίο λάθος, που θα προσπαθεί να σταθεί σε μια ρόδα. Αρκετά τα ταξίδια. Μόνο με το νου, πάνω σε μια αιώρα, με σενάρια, σκέψεις και κρύο τσάι στο ποτήρι.

Κατέβα από την αιώρα σε χαλάει,
Jane

2 Comments

  1. Αγαπητή Jane,

    Σε ενημερώνω οτι το επιχειρηματικό μου σχέδιο προχωρά κανονικά: Κατασκευή διακοσμητικών απο παλιά μπουκάλια, κολιέ απο βότσαλα, ονόματα σε κόκκους ρυζιού, ονειροπαγίδες.

    Το ποδήλατο μετά τη σούζα, απογειώθηκε, μια E.T φάση και περνάει μπροστά απο το φεγγάρι.

    Τα πτυχία τα κράτησε η μάνα για τον τοίχο: Πίσω τους η μπογιά ειναι πιο ανοιχτή απο την τσιγαρίλα που συνόδευε τα όνειρα.

    Το παιδί το κοψε για Τουρκία, κολυμπώντας, κανείς δεν έγνεψε αντίο. Μια ενοχική ανακούφιση μόνο που γλιτώσαμε απο το σκασμένο.

    Το ιστιοπλοϊκό δεν αποκτήθηκε: Αντι αυτού κατασκευάστηκε αυτοσχέδια σχεδία-ναυαγού στην οποία επιβιβάζομαι as we speak και με το κουπί-σανίδα ξεκινώ για το παράλληλο σύμπαν – ή για το πουθενά. Θα το σκεφτώ στην πορεία, μόλις βγω στα ανοιχτά.

    Φιλί

  2. Ακόμα γελάω!!!

    Φιλίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι

Αφήστε μια απάντηση