Άνοιξη σου λέει…

Φέτος κέρδισα δύο φορές το φλουρί. Παράπονο δεν έχω. Έκανα επιλεκτικές βόλτες, ξεκίνησα δυναμικά το Β’ εξάμηνο, γιατί θέλω να μάθω γράμματα τώρα στα γεράματα, συμμετέχω σε δύο εκπαιδεύσεις με θέμα την τεχνολογία & την επιχειρηματικότητα. Ξέρεις από εκείνα τα μεγαλεπήβολα που λένε πολλοί, αλλά κανείς δεν κάνει πράξη. Πάνω στη φόρα μου λοιπόν, διάστρεμμα 3 βαθμού ή ράγισμα στην ποδοκνυμική. Οι ιατρικές απόψεις διίστανται.

Καθηλωμένη στον καναπέ μου, παρέα με στρατηγικό μάνατζμεντ, χρηματοοικονομικά και μάρκετινγκ, καταλαβαίνεις τι είναι πιο σημαντικό. Να φτάσεις μέχρι την κουζίνα για ένα ποτήρι νερό. Τι σημασία έχει το «όραμα του κλάδου»; Στην περίπτωση μου, καμία. Ίσως το απρόοπτο ατύχημα ήταν μια καλή ευκαιρία να μου θυμίσει τα σημαντικά. Να με κάνει να σκεφτώ, πως το ολοήμερο τρέξιμο μας το μεταφέρουν στο υποσυνείδητο, χωρίς να το φιλτράρουμε. Πιπιλίζεις την ίδια καραμέλα, αγχώνεσαι συνεχώς για το παραμικρό και ξεχνάς εκείνα που λατρεύεις.

Με αφορμή τον πόνο και την ακινησία, διαπίστωσα οτι:

• O Κούτρας είναι η πιο μεστή φωνή, που ανέλαβε τον «Καββαδία» και απο την θάλασσα τον έβγαλε στη στεριά. 30 χρόνια στο ελληνικό τραγούδι, με την ίδια και απαράλλακτη φωνή.
• Ο Ευγένιος Δερμιτάσογλου ήρθε στην Αθήνα στις 3 Απριλίου στο Gialino Up Stage, δυστυχώς δεν τον απολαύσαμε.
• Το ελληνικό σύστημα υγείας δεν θα γίνει ποτέ ανθρώπινο. Η αναμονή και η ταλαιπωρία είναι βασικά χαρακτηριστικά των ελληνικών οργανισμών.
• Η Λόλα ομορφαίνει μέρα με τη μέρα, έμαθε το «οχι» και εύχομαι να το λέει σε όσους τη πληγώνουν.

Μέχρι το Πάσχα θα είμαι στο πόδι,
Jane