Επίλογος του 2019
|
Αθήνα, χειμώνας του 2006. Περίπου ένα μήνα σε απραξία, δεν υπήρχε κέφι για βόλτες. Με προτροπή των φίλων βγήκαμε Σταυρό του Νότου. Πρώτη φορά, σε τραπέζι δίπλα στη σκηνή. Με μια κίνηση του αριστερού μου χεριού άγγιζα τον πιανίστα. Ο πιο γνωστός δίσκος του ήταν μόνιμα σε ένα cd, για να παίζει συνεχόμενα στο Clio, στα συχνά μας ταξίδια μέχρι το πατρικό. Μια ώρα και ένα τέταρτο δρόμος. Τότε μόνο ακούγαμε τους στίχους και τις νότες, δεν ανταλλάσσαμε κουβέντες μεταξύ μας. Οδηγός και συνοδηγός χαμένοι στους στίχους του Καββαδία. Εκείνη τη βραδιά νομίζω ότι τραγούδησα τόσο δυνατά, που ο πιανίστας γύρισε και με κοίταξε. Ντράπηκα. Με νόημα μου ζήτησε να αυξήσω τα ντεσιμπέλ. Ένιωσα ευγνωμοσύνη που ο άνθρωπος που ξεδίπλωνε τα τραγούδια του στο κοινό, δεν ήταν ματαιόδοξος. Από το Σταυρό του Νότου, το Κρασί του Μίδα (Εσμεράλδα), Πάνω στο Φτερό του Καρχαρία, στη Θεσσαλονίκη και στον Άμλετ της Σελήνης. Μια ένταση στη μουσική και στην ατμόσφαιρα, διαπεραστική και λυτρωτική. Ο κύριος με τα κυκλικά γυαλάκια, την ευτραφή κοιλίτσα, τα μαύρα ρούχα και τις νευρικές κινήσεις πάνω στα πλήκτρα ήταν ο Θάνος Μικρούτσικος. Εκείνος ο θαυμαστής των ποιητών, που έφερε στο φως το στιχουργό Άλκη Αλκαίο, γνώρισε στους Έλληνες τον Καββαδία και από δυσνόητο ασυρματιστή, τον έκανε τραγούδι στα χείλη όλων μας. Σε εκείνον χρωστάμε την υπέροχη φωνή του Γιάννη Κούτρα, που τον έπεισε να τραγουδήσει, χαρίζοντας μας τη πιο διαχρονική χροιά σε Έλληνα ερμηνευτή. Μετά την παράσταση, για δεύτερη φορά στη ζωή μου, πέρασα από το καμαρίνι. Μας υποδέχτηκε με χαρά. Ένας μικρός διάλογος μεταξύ μας. «Σας ευχαριστούμε πολύ για απόψε και συγνώμη για το δυνατό τραγούδι. Συγχαρητήρια!», είπα. «Εμείς ευχαριστούμε για τις όμορφες φωνές σας και τη βοήθεια», μου απάντησε. Από τους λίγους ανθρώπους που έχω συναντήσει να χαμογελούν τα μάτια και όχι τα χείλη τους. Εν καιρώ πένθους και μεγάλης θλίψης, είδα για πρώτη φορά στη σκηνή το Θάνο Μικρούτσικο. Τυχαίο θα έλεγα, αλλά σίγουρα ήταν λυτρωτικό. Εκείνο το βράδυ ο «οδηγός του Clio» μου έκανε το καλύτερο δώρο και τον ευχαριστώ πολύ για αυτό. Είναι που ονειρεύεται πως φεύγει για ταξίδια |
