Το δίχτυ ασφαλείας

Photo by @dimitris.chatzinas

Οταν μια δεκαετία πλησιάζει σιγά σιγά προς το τέλος, αναρωτιέσαι αν το δίχτυ ασφαλείας, που χρόνια έχεις πλέξει με σχέσεις, φιλίες και ανάγκη για ζωή, αντέχει ακόμα. Δυστυχώς καθημερινά τα αναπάντεχα μας σοκάρουν. Άνθρωποι που μεγάλωσες μαζί τους, συγκατοίκησες στις ξένοιαστες στιγμές τους, γνώρισες την πρωτεύουσα μέσα από τα στέκια τους, σε προσάρμοσαν στις παρέες τους, σε συνόδευαν σε κάτι ιατρικές επισκέψεις, σου επισημαίνουν ότι άλλαξε ο καιρός. Στα ξαφνικά αυτό το δίχτυ, παραλίγο να χαθεί. Κι όμως επανήλθε για να σε ταρακουνίσει με λύσσα για ζωή. Ένα δυσάρεστο γεγονός, αρκεί να κλονίσει αυτό που ποτέ δεν περνά από το μυαλό.

Για αυτή τη δεκαετία, έχω να σκεφτώ πολύ σκοτεινιά, αλλά το πρόσημο είναι ακόμα θετικό. Μετρηθήκαμε λοιπόν και είμαστε όλοι εδώ. Ξανασυναντιόμαστε μετά από καιρό και σβήνουμε αυτή τη νοσταλγία. «Να πιούμε έναν καφέ!», που σίγουρα δεν είναι ο τελευταίος. Άλλωστε σε δύσκολες απώλειες έχουμε αποδείξει ότι συνεχίζουμε, έχοντας ο ένας τον άλλον. Ίσως να πέρασαν τα χρόνια, ξεχαστήκαμε στη ρουτίνα μας, μπλέξαμε σε δεσμεύσεις και διευρύναμε τον κύκλο. Όμως ποτέ δε χάσαμε αυτό που μας δένει από παιδία. Ένα inside joke και είμαστε πάλι οι ίδιοι του «τότε», στο τώρα.

Ας υψώσουμε τα ποτήρια για μια πρόσποση λοιπόν. Σε μια άνοιξη που θα έρθει για να βγούμε επιτέλους τους δρόμους για βόλτα. Καιρός να ξεφορτώσουμε το άγχος, να δουλέψουμε τα βάρη που συσσωρεύτηκαν άθελα μας. Στις στιγμές που θα έρθουν σύντομα, για να σταθεροποιήσουμε το δίχτυ ασφαλείας που δεν θέλουμε και δεν θα αφήσουμε να διαλυθεί.

H αλλαγή ξεκινά από μέσα μας,
Jane