Θέατρο Επι Κολωνό
|
Το βραδάκι της Κυριακής είναι μια υπόθεση για θεατρόφιλους. Βολτάρουμε στο Επί Κολωνώ για να παρακολουθήσουμε τη παράσταση «Η λάμψη μιας ασήμαντης νύχτας», σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη. Το έργο του Ιρλανδού συγγραφέα Κόνορ Μακφέρσον που ανέβηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την Ομάδα Νάμα, τον Φεβρουάριο του 2018.
Πρόκειται για μια μαύρη κωμωδία ιρλανδέζικου ρεαλισμού που χειρίζεται με χιούμορ αλλά και τρυφερότητα δραματικές καταστάσεις, που φτάνουν ως την ακραία βία. Στον κεντρικό ρόλο του Τόμμυ ο Δημήτρης Αλεξανδρής. Ένας αποτυχημένος και μοναχικός άνδρας γύρω στα πενήντα, που έχει αποχωριστεί γυναίκα και παιδί, ζει μόνος σε ένα τμήμα του σπιτιού του θείου του Μώρις, σε μια συνοικία του Δουβλίνου. Ασχολείται με πρόσκαιρες δουλειές – αρπαχτές, με συνεργάτη τον κολλητό του Ντοκ. Όλα ξεκινούν όταν ο Τομμυ σώζει μια νεαρή κοπέλα, την Αιμέ, από άγρια επίθεση του Κένεθ, του συντρόφου της που την έχει σπρώξει στην πορνεία. Μια σχέση αρχίζει, και διαταράσσει την ισορροπία της ζωής των πέντε χαρακτήρων. Οι ερμηνείες πολύ καλές, η σκηνοθεσία προσεγμένη, το κείμενο δεν εντάσσεται με σκοπό σε κάποιο συμπέρασμα. Αρκετά συγκεχυμένο, χωρίς κάποια ιδιαίτερη ουσία. Αξίζει θερμά συγχαρητήρια ο Γιώργος Τριανταφυλλίδης με τον αβανταδόρικο ρόλο του Ντοκ. Μια φιγούρα η οποία ξεχωρίζει, καθώς με πολύ χιούμορ, αποδίδει τις πιο τραγικές καταστάσεις και ενσαρκώνει το ρόλο με ουσία. Επίσης, ο Ερρίκος Λίτσης, καταφέρνει να φέρει στη σκηνή μια άλλη κοινωνική τάξη κι έναν άλλο κόσμο, ο οποίος εξακολουθεί να επιζεί μέσω των αναμνήσεων του. Κατά τη γνώμη μου, από τους πιο άνετους ηθοποιούς επί σκηνής, που έχω αντικρίσει. Χωρίς κανένα βεβιασμένο τρόπο, καμία υπερβολή, με φυσικότητα σε όλα του. Πληροφορίες Τι μου άρεσε: Χειμώνας και Θέατρο πάνε μαζί, |
