Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

Πόσες φορές τη μέρα μιλάτε με τα «φαντάσματα» της ζωής σας; (Δυστυχώς καθημερινά, για να μοιραστώ τα καλά που μου συμβαίνουν και να θυμηθώ τα παλιά.)

Στο θέατρο Βασιλάκου, στον Κεραμεικό, έκανε πρεμιέρα στις 13/10 ο μονόλογος για τη ζωή «της γριάς του λαικού τραγουδιού», Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Το σενάριο και η σκηνοθεσία είναι του Πέτρου Ζούλια. Με αφετηρία το βιβλίο της Ρέας Μανέλη,»Η γιαγια μου η Ευτυχία» Εκδόσεις Αγκυρα, δίνεται η ευκαιρία για να παρουσιαστεί η πολυκύμαντη ζωή της στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Την ηρωίδα υποδύεται η Νένα Μεντή. Μια καταπληκτική ερμηνεία, που δεν θα μπορέσει να αφήσει κανένα θεατή με στεγνά μάτια. Η Ευτυχία μονολογεί με εφτά πρόσωπα (μάνα, κόρη, σύζυγος, Τσιτσάνης, Μαρίκα Κοτοπούλη, Ρέα, Χιώτης) που στιγμάτισαν τη ζωή της. Μέσα από τις ατυχίες της ζωής, τον πόνο και τα «στίγματα» της έγραφε στίχους για να «ξεχαρμανιάζει», όπως έλεγε.

Όταν έχασε την κόρη της Μαίρη, έγραψε το τραγούδι «Δυο πόρτες έχει η ζωή«. Μετά το χαμό της Μαίρης, το πάθος της με την πόκα είχε μοναδική θέση στη ζωή της. Και όπως σωστά έγραψε «Μα κανένας δε μου φταίει για το χάλι μου, σπάσιμο θέλει το κεφάλι μου» (Απόστολος Καλδάρας/τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης). Στο μονόλογο επίσης, γίνεται αναφορά στο «σανίδι» και στη θεατρινίστικη καριέρα της. Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου είναι μια καπάτσα γυναίκα, με ρωμαλέο στίχο, ευαίσθητη ψυχή, η οποία έζησε τη ζωή της «με το κουτάλι» και όχι με το μαχαιροπίρουνο, όπως έλεγε! Γνώριζε τα πάθη της. Άνθρωπος ευθύς, ασυμβίβαστος και πάνω απ’ όλα παλικάρι!

Η παράσταση κλείνει με ένα τραγούδι που περιγράφει όλο τον πόνο και την απώλεια αυτής της γυναίκας «Είμαι αϊτός χωρίς φτερά»
Αυτή η παράσταση είναι από τα θεάματα που σε αφήνουν άφωνο. Ας κάνετε μια βόλτα προς το θέατρο Βασιλάκου (κεντρική σκηνή), πραγματικά αξίζει. Τελικά, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ζήσει διωγμούς, θάνατο, πόνο, φτώχεια και όμως δε σκύβουν ποτέ το κεφάλι. Έτσι πρέπει να είναι η ζωή ένας αγώνας και ένας δρόμος με εμπόδια, μη στενοχωριέσαι για τις ήττες θα σε κάνουν πιο δυνατό και ειλικρινή στη συνέχεια του ταξιδιού. (Και όπως συνηθίζω να λέω : «Γιατί μόνο η δική μας ζωή είναι έτσι; «)

Πληροφορίες
Προφήτη Δανιήλ 3 και Πλαταιών
Κεραμεικός, 2103467735
Απόγ: Τετ. 6 μ.μ. Βραδ: Δευτ, Τρ. 9.15 μ.μ.
€ 20, φοιτ.: € 17. Διάρκεια: 100′

Υ.Γ. Ο παππούς μου κάποτε είχε πει «Τώρα που τα έχασα όλα…δεν έχω τίποτα να φοβηθώ «. Μάλλον είχε δίκιο, γιατί είναι ίσως το χειρότερο στη ζωή να θάψεις δυο παιδιά σου! Σήμερα το post μου είναι αποκλειστικά αφιερωμένο σε εκείνον. Που σύμφωνα με τα γονίδια του έχω μια «στάλα καλλιτεχνικού δείγματος» μέσα μου (έτσι λένε δηλαδή) και το όνομα του (στο θηλυκό φυσικά)!

Φιλιά σε όλα τα «φαντάσματα» που για μένα ζουν ακόμα,
jane

6 Comments

  1. Δεν πειράζει να σκεφτόμαστε-μιλάμε με φαντάσματα της ζωής μας, αρκεί αυτό να μη μας πηγαίνει πίσω 😉 !

    Φάση είναι θα περάσει (βγάινουμε μωρό μου βγαίνουμε, που λέει και το άσμα)!! Άντε και στα δικά σου γρήγορα ε??? 🙂

  2. vassoula

    merikes fores leme, oi lexeis einai toso dunates pou stekontai apo mones tous, gia istories polles. H Eutixia itan ena paradeigma, pou to onoma tis kai i istoria tis, apodiknioun tin omorfi mikri zoi mas! Makarioi oi anthrwpoi kai ta fantasmata pou zoun akoma konta mas.
    euxarsitoume jane gia tis omorfes voltes, mesa kai pera apo tin prwtevousa!

  3. dora

    Πραγματικά η παράσταση δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο….αλλά και η ευαισθησία με την οποία την περιγράφεις Jane είναι απαράμιλλη. είσαι ψυχούλα…

  4. @Laxanaki

    Πιστεύω οτι έχω αρχίσει να βλέπω φως στο τούνελ!

    @Vassoula

    Θες να αλλάξουμε ρόλους και να αναλάβεις το πληκτρολόγιο μου;
    Το’ χεις το άθλημα! (Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια)

    @dora

    Σ’ έυχαριστώ γιατί χάρις εσένα παρακολούθησα την παράσταση.
    (δωρεάν, να τα λέμε αυτά!)

    Οτι έχω ζήσει και θυμάμαι, γράφω τίποτα παραπάνω.

  5. Άντε ρε πολύ καλό μου ακούστηκε…

    με έψησες να πάω θέατρο τώρα!!

  6. Pingback: Την είδα στη Κυψέλη | Βόλτες στην πρωτεύουσα

Αφήστε μια απάντηση