Σύρος: Αγαπημένος Προορισμός

Όταν το πλοίο μπαίνει μες στο λιμάνι, πάντα νομίζω πως βρίσκομαι σε άλλη χώρα. Η αρχιτεκτονική της Ερμούπολης είναι κάτι διαφορετικό για τα ελληνικά δεδομένα. Η αρχόντισσα των Κυκλάδων, η Σύρα, όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι, είναι αγαπημένο μου νησί, με ομορφιές και άριστη ποιότητα ζωής. Με αφορμή το τριήμερο βρέθηκα στους πλακόστρωτους δρόμους της. Έκανα βόλτα στην παραλία και χάζεψα τους περαστικούς καρναβαλιστές στην πλατεία Μιαούλη.

Καρναβάλι, χωρίς ξενύχτι, χορό και ξεφάντωμα δεν υφίσταται! Βραδιές στα μπαράκια της πρωτεύουσας του νησιού, με καλή παρέα και latin λυκνίσματα. Πρώτη στάση στο Μπαράκι. Ένα μικρό πέτρινο στέκι με μικρά δωμάτια, πολύ μουσική και νεολαία με κέφι. Βρίσκεται στην Πλατεία Μιαούλη, και τα καλοκαίρια μαζεύει ξένους και μη στην μικρή του αυλή. Χορός μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες και μουσικές επιλογές από τον dj Γιώργο, μας παρασέρνουν στη νυχτερινή ζωή της Σύρου.

Λίγα βήματα πιο πέρα, το Πειραματικό. Λιτό μαγαζί με γωνιακούς καναπέδες και πολλά hits από την δεκαετία του ’80 έως τις μέρες μας. Μικρό αλλά γουστόζικο. Μετά τα μεσάνυχτα η ατμόσφαιρα γίνεται αποπνιχτική, από τους θαμώνες και τα ηχεία που τσιτώνουν από τα decibel. Προχωράμε παραπέρα, για να ανέβουμε την σκάλα του Peyote. Ένα μπαρ με μεγαλύτερο χώρο, Ska και Ethnic μουσικές. Πέτρα και ξύλο στο νεοκλασσικό κτήριο, που βρίσκεται και αυτό στην πλατεία της Ερμούπολης. Καθαρά ποτά και κόσμος με ιδιαίτερες χορευτικές ικανότητες. Το όνομα του μπαρ εμπνευσμένο από το πάνω μέρος των κωδεών του κάκτου το οποίο αποξηραίνεται, κόβεται και η χρήση του προκαλεί ευφορία και αυξημένη αισθητηριακή αντίληψη.

Άλλο ένα στέκι, στο οποίο συχνάζουν οι οπαδοί της reggae και του Manu Chao ακούει στο όνομα Μποέμ. Βρίσκεται στη παραλία. Ανοιχτό από νωρίς το πρωί για καφέ, ως αργά το βράδυ για κρεπάλες και χορό στη μπάρα. Θεωρείται από τους ντόπιους «τελειωμένο» μαγαζί , για μένα όμως ιδανικό μέρος να ακούσεις καλή μουσική (όλα είναι θέμα γούστου).

Ένα νησί που σφύζει από ζωή και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις πόλεις της ηπειρωτικής Ελλάδας. Η όαση των Κυκλάδων και η χαρά της αρχιτεκτονικής, χάρης στα εκατοντάδες αρχοντικά ιδιωτικά και δημόσια κτίρια. Η Σύρος γύρω στο 1828 ήταν το μεγαλύτερο αστικό κέντρο (με 14.000 κατοίκους) στην Ελλάδα, ενώ πολύ γρήγορα η Ερμούπολη έγινε το μεγαλύτερο βιομηχανικό και εμπορικό κέντρο της ελεύθερης Ελλάδας.

Πλέον είναι αρκετά οικονομικά αναπτυγμένη, καθώς συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό δημόσιων υπηρεσιών (η Σύρος διαθέτει τρεις δήμους ενώ είναι έδρα της Νομαρχίας Κυκλάδων, της Περιφέρειας Νότιου Αιγαίου που περιλαμβάνει τους νομούς Κυκλάδων και Δωδεκανήσου καθώς και του Εφετείου Αιγαίου), το Νεώριο Ναυπηγείο, τουρισμό και υψηλή πλέον αγροτική παραγωγή.

Τι μου άρεσε:
1) To γέλιο που ρίξαμε με τον Ζάννες!
2) Στην ερώτηση πότε θα μας ξανάρθεις…Απάντησα σε κάποια χρόνια, μόνιμα!
3) Ξενύχτι μέχρι τελικής πτώσεως…και τώρα άρρωστη!

Τι δεν μου άρεσε:
1) Όλα τα τριήμερα της Καθαρής Δευτέρας καταλίγω άφωνη και ράκος…
2) Πλήρη αφωνία τουλάχιστον για τρεις ημέρες, είπε ο γιατρός. 🙁
3) Έγω γιατί ζώ στην Αθήνα (;), συχνά αναρωτιέμαι.

Σας φιλώ με ενθουσιασμό,
jane