|
Οι γιορτές στο κέντρο της Αθήνας, ξεκίνησαν με το Ροκ του Μέλλοντος μας. Προβολές ταινιών, μουσικές, εκθέσεις και ομιλίες για τη δεκαετία του ’60. Ως χαρακτηριστικός καλλιτέχνης της εποχής, επιλέχθηκε ο Διονύσης Σαββόπουλος με το Περιβόλι του Τρελλού και τους φίλους του.
Το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου, παρακολουθήσαμε στo Τριανόν Film Center, την κλασική ταινία του Sergio Leone (1966) ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος. Η έκδοση της ταινίας ήταν extended, με πολλές λεπτομέρειες που μας καθήλωσαν 161 ολόκληρα λεπτά. Την ταινία προλόγησε ο Διονύσης Σαββόπουλος, λέγοντας πως οι ταινίες σπαγγέτι είναι προέκταση της κερκίδας, του ποδοσφαίρου και ως επί το πλείστον αναφέρονται σε κοινό γέννους αρσενικού. Καθισμένος στο κέντρο της σκηνής με εφηβικό ντύσιμο και χαρακτηριστικά κόκκινα fila, μας τραγούδησε. Στο πιάνο ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ο πιο απλός καλλιτέχνης της ηλικίας του, μας θύμισε οτι όλοι του οι φίλοι απόκτησαν κοιλίτσα κι από’να-δυο παιδιά.
Στην δεύτερη προβολή, ταξιδέψαμε στην ιστορία της Ελλάδας εν έτει 1963. Η δολοφονία του Γρηγορίου Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη, ήταν η αιτία για την ταινία-ντοκιμαντέρ με διάρκεια 28’ και τίτλο «100 Ώρες του Μάη» (1964). Ένας εκ των δύο δημιουργών, ο Φώτος Λαμπρινός προλόγησε την ταινία. Ένας ηλικιωμένος κύριος, με αρχοντική κορμοστασιά, παλιός αριστερός, με αρκετή απογοήτευση στα λόγια του για τον Βασίλη Βασιλικό, δημιουργό του γνωστού βιβλίου «Ζ».
Ας μην ξεχάσουμε την μουσική πινελία που μας χάρισε για 20′ στο πιάνο, ο Ανδρέας Μπουτσικάκης, με μελωδίες από τον ελληνικό κινηματογράφο.
Τι μου άρεσε:
1) Η φυσιογνωμία του Λουκιανού, άνθρωπος απλός μετριόφρων!
Τι δεν μου άρεσε:
1) Ποτέ δεν συμπάθησα τα άτομα που έχουν ταλέντο και μετά την αναγνωρισιμότητα, μετατρέπονται σε «ποζέρια».
2) Ανεπαρκή το κοινό, στις μουσικές μελωδίες του Ανδρέα Μπουτσικάκη. Στην Ελλάδα είμαστε υπο του μηδενός απέναντι στη «κλασική ψυχαγωγία».
Γιορτάζoντας το παρελθόν,
Jane
|