Σου κόπηκε η όρεξη;

Περπατάς στους δρόμους τον Εξαρχείων και μέσα από το underground σκηνικό, εξελίσσονται στιγμές φρίκης, αρρώστιας και εθισμού. Επί της οδού Χαριλάου Τρικούπη, συναντήσαμε τα αποτελέσματα του εθισμού από την ουτοπία της ουσίας. Μιά γυναίκα εξαρτημένη, συγκεντρώνει τα βλέμματα των περαστικών, προσπαθεί να στηριχτεί στο «μετέωρο βήμα του πελαργού» και η παραισθήσεις ξεκινούν.

Στην Αραχόβης, μια νεαρή σε στάση «γέφυρας» κρατάει στο χέρι της μια χτένα. Με σπασμωδικές κινήσεις, μετά την ουσία που κυλλά στο αίμα, χτενίζεται και παράλληλα εκστασιάζεται. Ο τύπος που προσπαθεί να σταθεί στο διπλανό πεζούλι, μέσα στη μέθη του, ατενίζει το άπειρο και ας προσπαθεί να κεντράρει το βλέμμα του πάνω της.

Εικόνες καθημερινής τρέλας για τους κατοίκους των Εξαρχείων, απαξίωσης για τους περαστικούς που οικτίρουν, λύπησης από τους ηλικιωμένους και μια απερίγραπτη μιζέρια στην ατμόσφαιρα. Η θέα είναι η ίδια, το έργο χιλιοπαιγμένο αλλά το happy end ποτέ δεν εμφανίζεται πριν τους τίτλους τέλους. Δεν είναι απλός εθισμός, είναι αρρώστια και η γιατρειά της, δύσκολο πράγμα.

Κάπως έτσι ξεκινήσαμε για φαγητό στα Εξάρχεια, στο hip στέκι Κυματοθραύστης (Βαλτετσίου & Χαρ. Τρικούπη), που προσφέρει μαγειρευτά φαγητά, κρύες σαλάτες, όλα σε ένα μεγάλο πιάτο στην τιμή των 6€, ενώ το μικρό πιάτο έχει 3,50€. Το μαγαζί λειτουργεί σαν μπουφές και για τα ποτά/νερά υπάρχει το γνωστό self service. Εκεί δέχτηκα μετωπική με περιστέρι, 3 λαδιές (κουμπάρες) στο φόρεμα μου, από το κοτόπουλο του απέναντι και μια αίσθηση δυσφορίας από τα άρρωστα πρόσωπα των ανθρώπων. Κατά τ’ άλλα το μαγαζί προτείνεται για γρήγορο φαγητό, ένα μεσημέρι του καλοκαιριού που βαριέσαι να ασχοληθείς με την κουζίνα του σπιτιού σου.

Υ.Γ. Ας μην είμαστε ρατσιστές με καμία μειονότητα, με κανένα «άρρωστο», με καμιά νοοτροπία και ας συμμετέχουμε έστω με την επίσκεψη μας στο 15ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ που οργανώνεται στις 9-11 Ιουλίου στο Άλσος Γουδή.

Κάποια πράγματα πρέπει να τα βλέπεις ακόμα και αν δε σε αφορούν άμεσα,
Jane