Έσπασα
|
Λίγα λόγια, για κάποιον που ξέρει να πει «Έσπασα». (ψυχολογικά-συναισθηματικά-κυριολεκτικά) Είναι από εκείνα τα παιδιά, που σπούδασε. Έκανε μεταπτυχιακό. Παθιάζεται με την εκπαίδευση, γιατί ως επί το πλείστον έχει υπομονή. Ονειρεύτηκε, επειδή έχει όρεξη και κουράγιο, ν’ αλλάξει αυτό που λέμε σύστημα. Έφαγε τα μούτρα του, πολλές φορές. Δεν το έβαλε κάτω. Θα τον δεις σε κάτι μπαρ να καπνίζει το τσιγάρο του αργά, φυσάει τον καπνό τους δίχως αύριο, με ένα αυτοσχέδιο cocktail στο χέρι, ένα κουρασμένο βλέμμα, να παρατηρεί τους γύρω. Πιστεύει κάποιες φορές πως είναι «Ψέμα όλα», αλλά μέσα του κρύβει καλά μια μικρή ελπίδα. Αυταπάτες οτι παρτάρει συνεχώς. Σε μόνιμη νιρβάνα απαισιοδοξίας τις περισσότερες φορές. Δίνει πόνο, παίρνει πόνο. Αν όμως συναντήσει κάτι πιο «μαύρο» από εκείνον, γίνεται ο άνθρωπος ατάκα. Εκείνος που θα σε κάνει να γελάσεις, μέχρι δακρύων. Στα πρωτοβρόχια, βολτάρει με τον φωτογραφικό φακό της dslr. Αποτυπώνει το γκρίζο αυτής της πόλης. Η βροχή ξεκινάει μια νέα σεζόν για εκείνον. Η επιστροφή στη Σπιναλόγγα. Απομόνωσή για λίγους μήνες και πάλι έρχεται στο φως. Με την κίνηση στους δρόμους, που κάποιες στιγμές του λείπει, κι ας την έχει φάει στη μάπα για 28 χρόνια περίπου. Ψέμα όλα, |