Το όνειρο

Με την Κηφισιά δεν έχουμε καλή σχέση, εκτός από έναν φίλο, που έτυχε να μεγάλωσε στα Β.Π. και να είναι γείτονας της Μενεγάκη (too much info). Κάπου κάπου περνάμε από τα μέρη του.

Απογευματάκι στο όνειρο, στη Δροσίνη. Γιατί θυμίζει λίγο από νησί, με τραπεζάκια στο πλακόστρωτο. Ο κόσμος είναι φοιτητές του πρώτου έτους, που μιλούν για τις σχολές τους, κάνουν like στο fb και ντύνονται κάπως μοντέρνα, με τρύπες στα παντελόνια και σταράκια από δεύτερο χέρι, γιατί είναι μόδα (τους).

Πέρασμα από τη Μέντα. Το στέκι δεν έχει επιγραφή. Ένα εξαιρετικό κτίριο στο οποίο λένε ότι έζησε, το τελευταίο του καλοκαίρι, ο Άγγελος Σικελιανός (βέρος Κηφισιώτης). Διακόσμηση που θυμίζει γαλλική εξοχή, μικρή αυλίτσα και ήπια μουσική. Μέρος που ενδείκνυται για date και απογευματινά κοκτέιλ.

Ζηρίνειο. Το Στάδιο της Κηφισιάς, που φιλοξενεί τα καλοκαίρια συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις. Στα πλαίσια του φεστιβάλ «Μενάνδρεια 2012» απολαύσαμε Κωστή Μαραβέγια, με τον καινούργιο του δίσκο «Λόλα» στις αποσκευές του. Η μπάντα του φέτος άλλαξε. Έχει έρθει νέο αίμα στη σκηνή και πραγματικά ανταποκρίνεται μια χαρά στις προσδοκίες μας. Ο Άγγελος Παπαδάτος δεν ειναι πλέον στο κόντρα μπάσο, κι αυτό μας στοίχησε λιγάκι.

Η Κηφισιά είναι συμπαθητική ανάλογα πώς θα την αντιμετωπίσεις. Είτε με αρνητισμό, είτε με θετική ματιά.

Οι βουνίσιοι της Αττικής,
Jane

Αφήστε μια απάντηση