Το κουτούκι του ‘54
Κουτούκια υπάρχουν πολλά, του ’54 μόνο ένα και είναι το ιδανικότερο! Ένας φίλος από τη Νάξο μας ετοιμάζει τα πιο ωραία μεζεδάκια για να συνοδεύσουμε το κρασί μας και κλέβει την παράσταση. Στους Αμπελόκηπους, σε ένα χώρο που θυμίζει οντά, με κουρελούδες, αυτοσχέδιους καναπέδες και ένα παλιό σερβάν (αυτά που είχε η γιαγιά μας και τοποθετούσε τα ποτήρια της με τάξη και προσοχή) γευτήκαμε το υπέροχο κοτόπουλο γιαουρτλού με μελιτζάνα και πάπρικα, κρητική σαλάτα, τυροκροκέτες, πατάτες ρατατούι (να τις δοκιμάσετε), μπουγιουρντί και μια τηγανιά έτσι για την παράδοση. Η όρεξη όμως δεν φτάνει ως εδώ…Γλυκάκι; Γαλακτομπούρεκο, σοκολατόπιτα και ραβανί πάντα συνδυασμένα με παγωτό (μάνγκο, μπανάνα, καϊμάκι)…Και άσε τη δίαιτα από αύριο. Αν θες πάρε και μια σόδα καλού κακού γιατί θα σου χρειαστεί! (17-20€/άτομο) Με μια παρέα που θυμήθηκε (για άλλη μια φορά) πως έγιναν οι πρώτες μας γνωριμίες, πως πέρασαν τα χρόνια και όλα αυτά με αφορμή μια εγκυμοσύνη. Μη με κοιτάς… φυσικά και δεν περιμένω παιδί. Η φίλη μας Χριστίνα είναι έγκυος τεσσάρων μηνών (!) και ο φίλος Χάρης αναρωτιέται γιατί μεγαλώνουμε απότομα (ε όχι και απότομα, ολόκληρος μαντράχαλος έγινες 😛 )Απλά αργούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι δε θα μας ζούνε πάντα οι γονείς μας και έφτασε η ώρα μερικοί από μας να αναλάβουν άλλους ρόλους (βλέπε Χριστίνα=Μαμά). Σημείωση Τι μου άρεσε: Τι δεν μου άρεσε: Χριστούγεννα, δεν περιμένω όμως τίποτα πια… Πληροφορίες Φιλιά με ήχους εορταστικούς, |
Pingback: Ξαναπήγαμε…γιατί; | Βόλτες στην πρωτεύουσα