Έναν καφέεεε!

Όσο κρατάει ένας καφές, διαρκούν οι συζητήσεις με φίλους, μια παρτίδα τάβλι και βουτιές την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Διακοπές και καφείνη για μένα πάνε πακέτο. Πάμε για καφέ;

Στο Cedar στην παραλία της Πλάκας, στη Νάξο. Σε ξύλινους καναπέδες με χρωματιστά μαξιλάρια και θέα τη θάλασσα. Απο τα λιγοστά μαγαζία της παραλίας που βρίσκεται λίγα βήματα από τη θάλασσα. Ο Γιάννης θα σας σερβίρει το κρύο σας ρόφημα, ο ήλιος θα καθρεφτίζεται στο νερό και εσείς θα χαλαρώνετε στη νιρβάνα του καλοκαιριού.

Αν πάλι θέλετε να περπατήσετε στα στενά της πόλης, στη Χώρα της Νάξου, επισκεφτείτε την Ελιά. Ένα πέτρινο μαγαζί, που λειτουργεί και τους χειμερινούς μήνες, με έντεχνη μουσική. Κάποιες βραδιές διοργανόνονται μουσικές βραδιές. Η Ελία από νωρίς το πρωί μας δίνει δυνάμεις με ένα καλό πρωινό, το μεσημέρι με κρύο καφέ και το βραδάκι με δροσερή μπυρα.

Επόμενη στάση στο Φοίνικα, στην παραλία του Αγίου Γεωργίου, λίγα βήματα από το κέντρο της χώρας, του νησιού. Εδώ η θάλασσα δεν είναι οτι καλύτερο για μπάνιο, αλλά ένα πρωινό καφεδάκι είναι οτι πρέπει. Οργανωμένη παραλία με αρκετό κόσμο όπως οικογένειες με μικρά παιδιά, διότι είναι ρηχά και πατώνει ο Γιαννάκης, η Νικολέτα ή ο Κωστής. Όποτε η κάθε μαμά έχει το κεφάλι της ήσυχο.

Λίγες εβδομάδες βρίσκομαι στην Αθήνα και θέλω να ξαναφύγω. Να ερθώ για να περπατήσουμε παρέα στην παραλία, να λιώσουμε στις ρακέτες, να πιούμε Mojito και να ακούσω τις θεωρίες σου για την επαρχία. Να με πείσεις να κάνω την αλλάγη. Να αφήσω τα “θέατρα”, τις πλατείες και τη βουή της πόλης. Μάλλον είναι λιγάκι αργά. Αλλά ξέρω τί θα μου πεις : “ποτέ δεν είναι αργά και κοιτάμε πάντα μπροστά. Είπαμε μόνο χαρές, από εδώ κι μπρός.” Τι λές, χαμογελάω σωστά ή μου ξεφεύγουν φάλτσα τα δάκρυα;

Να “γκρινιάζεις” σου πάει,
Jane