Για ένα αποτριχωτικό κερί
|
Οι αφοί Κατσιμίχα λένε για ένα κομμάτι ψωμί πρέπει να δώσεις πολλά. Για ένα αποτριχωτικό κερί όμως…; Βρέθηκα σε μεγάλο κατάστημα καλλυντικών στο κέντρο της πρωτεύουσας και έζησα στιγμές απείρου κάλους. Στέκομαι μισή ώρα μπροστά σε πινέλα, μη ξέρωντας τι να διαλέξω, αποφάσισα να αλλάξω χρώμα στο ρούζ, να δώσω ένα τόνο πιο ροδακινή στα χείλη και να καλύψω τα ξενύχτια μου με ένα consiler. Επειδή έχω αυτί ραντάρ, στο βάθος τoυ διαδρόμου ακούω κάτι σπαστά αγγλικά να λένε περί «I don’t know, I speak only French.» Μια κοπελίτσα γύρω στα 23, κρατάει ένα άδειο κουτί στα χέρια. Το περιεχόμενο, που είναι ένα αποτριχωτικό κερί, απουσιάζει δια μαγείας. O υπεύθυνος του καταστήματος, με το πρωτότυπο όνομα Γιάννης, της κάνει πολλές ερωτήσεις, εκείνη από Γαλλίδα κάνει την Κινέζα και κρατάει με άγχος την τσάντα της. Με αργά αλλά σταθερά βήματα, αποφεύγει το προσωπικό του καταστήματος και από την τσάντα της βγάζει το «τζουρνεμένο» κερί και το ακουμπά σε ένα τυχαίο ράφι. Για κακή της τύχη, μια πωλήτρια βλέπει το ξέμπαρκο κερί σε άσχετο ράφι. Μέσα μου λέω «Τώρα τη γα….». Με συνοπτικές διαδικασίες, ο υπεύθυνος καλεί τους μπάτσους. Ω ναι! Σε πέντε λεπτά καταφθάνουν τα «στρουμφάκια» της ελληνικής πραγματικότητας. Σε άλλες περιπτώσεις ΠΟΤΕ δεν τους βρίσκεις, όταν πραγματικα τους χρειάζεσαι. Καλούνται τα στρουμφάκια να μιλήσουν τη γαλλική γλώσσα. Εδώ κυρίες και κύριου, λιώνουμε στα γέλια! Έχουμε και λέμε : 2 ζευγάρια μάτια με το βλέμα της αγελάδας (βλέπε «στρουμφάκια»), ένας ζόρικος υπεύθυνος (με το όνομα Γιάννης), 4 πωλήτριες-κορίτσια της διπλανής πόρτας, με έμφαση στο κους-κους και μια Γαλλιδούλα που αλλάζει χρώματα ανά τρία δευτερόλεπτα. Το σκηνικό είναι για λύπηση ή ακόμα καλύτερα για γέλια. Συμπέρασμα:Μην γίνεσαι ρόμπα για ένα αποτριχωτικό κερί. Αν σε ρωτήσουν αν είδες ύποπτες κινήσεις απλά απάντα «ΟΧΙ» (το ίδιο έκανα και εγώ). Ο μπάτσος ποτέ δεν θα μάθει Γαλλικά, γνωρίζει μόνο μισά Ελληνικά. Οι security στα πολυκαταστήματα είναι απλή βιτρίνα με γυαλιά RayBan. Λευτεριά στην Γαλλιδούλα τουρίστρια, άλλωστε δεν έκλεψε το δημόσιο ούτε άφησε ανέργους με οικογένειες και ένα κάρο υποχρεώσεις. Σκέψου το πριν την καταδικάσεις, μικρέ μου αναγνώστη. Βόλτες στο κέντρο της πόλης, |
Δε Ελλαδιστάν way:
Αρχίζουν τα στρουμφάκια τις φωνές. Η Γαλλιδούλα τραβιέται στο τμήμα. Κάποιος τραβάει μια φώτο με το κινητό του. Σε 1 ώρα είναι στο τρωκτικό και απο εκεί στην εσπρέσσο. Βγαίνει στο βραδινο δελτίο του Star. Παράλληλα το δίκτυο κατακλύζεται με petitions για την απελευθέρωση της γαλλιδούλας και το twitter γεμίζει links για υπογραφές. Την άλλη μέρα πορεία στο Σύνταγμα και συμβολικό λιώσιμο κεριών έξω απο το Hondos της Πατησίων (+ μπλόκο στην πλατεία αμερικής).
Το τρωκτικό καλύπτει το γεγονός. Αναρχικοί σπάνε ο,τι σχετίζεται με αποτριχωρικά κεριά: Sephora, Hondos, Notos κτλ. Τα petitions φουντώνουν, καλεί και ο Λαζόπουλος παιδιά για να μιλήσουν για την αποτρίχωση. Το Star δείχνει πωπούς απο παραλίες τονίζοντας τα ωφέλη και την αναγκαιότητα της αποτρίχωσης εν όψει καλοκαιριού.
Ο Χαρδαβέλας λέει στις Πύλες του Ανεξήγητου οτι βρέθηκε αποτριχωτικό κερί στη σπηλιά του Νταβέλη και η gay community πανηγυρίζει.
Τέλος, ο Σαρκοζί ζητάει συγνώμη απο το Γιώργο και η Μέρκελ λέει οτι η Ελλάδα διέφθηρε τη γαλλιδούλα. Ο Σαμαράς παίρνει τηλέφωνα.
Στο μεταξύ σε κάποιο άλλο σημείο της πόλης:
– Άλλη μια επιχείρηση βάζει λουκέτο
– Άλλος ένας περνάει απο το λογιστήριο για την αποζημίωση του.
– Οι φύλακες χαμηλώνουν τα RayBa(m) για να μπανίσουν το περαστικό γκομενάκι.
Και η ζωή συνεχίζεται.
οι απάτες των πολιτικών, τα σκάνδαλα, η κρίση, το dvd της τζούλιας κτλ κτλ δεν αποτελούν άλλοθι για όποιον πολύ απλά «κλέβει»
Αυτή είναι η ροζ-συννεφάκια-συνέχεια. Ησκληρή πραγματικότητα όμως ήταν τελέιως διαφορετική.
Ο ΠροΠο έχει δώσει εντολή να ενημερώνεται για κάθε ύποπτη κίνηση γαλλίδας στην ελληνική επικράτεια. Όταν φθάνει το κατεπείγον σήμα με μορφή MMS στο απορρήτο υπηρεσιακό bluecherry, ξέρει έοτι για μια φορά ακόμη είναι κοντά σε μια μεγάλη επιτυχία.
Διατάζει την απομόνωσή της σε παρακείμενη κρατική υπηρεσία (ξέρετε εκείνη που έχει μπαλκόνι στη κεντρική πλατεία και είσοδο από τον παράδρομο) και επικοινωνεί με αρμόδιο συνάδελφό του. Μην ανησυχείς, του λέει ο ΥπΟικοος, θα κελαηδήσει το πουλάκι.
Με τα άψογα αγγλικά του της λέει: Ta xernas ola h diaforetika den tha vgeis apo edomesa an den lyseis to tromero grifo: An kanei tris to ladi kai tris to xydi, giati kanei exi to ladoxydo;
Η τρομαγμένη γαλλιδούλα, reached deep inside, και πήρε τη μεγάλη απόφαση. Καλύτερη η ομολογία παρα του λιναριού τα πάθη με τα δύσκολα προβλήματα (ήταν και το ΔΝΤ μακρυά για τα σκονάκια). Έτσι ο ΠροΠο σε ζωντανή μετάδοση στα δελτία των 7-8-9-11 κλπ, εύχαρης και καμαρωτός αναγγέλει ότι:
α. Είναι ΓΑΛΛΙΔΑ.
β. Δεν ήταν 23 χρονών αλλά 30.
γ. Ηταν παρασκευάστρια σε μεγάλο βιοπαθολογικό εργαστήριο.
δ. Τα αποτυπώματά της και άλλο βιολογικό υλικό δεν βρέθηκαν στο ύποπτο κερί γιατί φορούσε διπλά γάντια με λαστιχάκι.
ε. Είχε πάει διακοπές ένα καλοκαίρι στους Λειψούς.
στ. Μπορεί να είχε δει ένα βιολόγο νεκρό μεν αλλά ενδεχομένως τρομοκράτη
ζ. Το wax είναι χαρακτηρισμένο ως terrorist grade και έχει ταυτοποιηθεί με δείγματα που βρέθηκαν σε μαγειρικά σκεύη κοντά σε σημεία που σημειώθηκαν ή θα μπορούσαν να έχουν σημειωθεί επιθέσεις.
Δήλωσε δε ότι βρισκόμαστε στην απαρχή μιας νέας εποχής όπου η μηδενική ανοχή έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς όπως η εξάρθρωση αυτού του γκρουπούσκουλου.
Την επόμενη μέρα όλος ο βορειονότιος τύπος κάθε μορφής, κατήγγειλε τη χρήση βασανιστηρίων αυτής της μορφής και ζήτησε την απελευθέρωση των δυστυχισμένων ψυχών που βολοδέρνουν στο κολαστήριο του ΥπΟικοου προσπαθώντας να λύσουν ανάλογα προβλήματα.
Στο μεταξύ σε κάποια άλλα σημεία της πόλης:
-Δεν γίνονταν τίποτα.
Και όπως πάντα, η ζωή συνεχίζεται
Αγαπητέ Σχολιαστή:
Εννοείται και δεν αποτελούν άλλοθι τα όσα αναφέρεις. Ωστόσο, κατα κάποιο τρόπο θίγεται η λογική των «δύο μέτρων». Θίγεται «ο ιστός της αράχνης» ο οποίος πάντα δουλεύει στα μυγάκια (και σε τίποτε άλλο). Με αυτή την οπτική λοιπόν, δε λέω να αφήσουμε το μυγάκι αλλά ας το δούμε τουλάχιστον με μια «συμπάθεια» σε αυτά που περνάει. Λάθος του μεγάλο που έκλεψε και εκεί στις τελευταίες του στιγμές πριν φαγωθεί ονειρεύεται να ήταν πιο μεγάλο, να περάσει άνετα, να σκίσει τον ιστό και να συνεχίσει…
Αλλά έχουμε την τάση μερικές φορές όλοι μας να εστιάζουμε σε κάτι μικρό και απτό απο το να δούμε το χάος μέσα στο οποίο θολοπλέει. Ξέρεις, είναι πιο εύκολο για το μάτι και το μυαλό, η ποινή πιο άμεση.
Στο μεταξύ, σε κάποιο σημείο της πόλης:
– Κάποιος ανάβει το επόμενο τσιγάρο
– Ένα μπουκάλι αδειάζει με σε ενα ποτήρι με πάγο
– Ενα play πατιέται σε ενα CD-player
– H νύχτα μόλις άρχισε
Και η ζωή συνεχίζεται.
Έκοψες τις βόλτες; ή γίνονται μόνο σε καλλυντικομάγαζα; 🙂
@kate
Κόβοντε οι βόλτες ;
Απλά δεν προλαβαίνω να τις καταγράψω πολλές φορές και μένουν μόνο στη στιγμή. Χωρίς να τις μοιραζόμαστε 😉
Pingback: πεντικιούρ