Το Ίδρυμα

Αν φέτος το χειμώνα χάρηκα για κάτι είναι που παρακολούθησα την παράσταση των AbOvo στο Bios. Το Ίδρυμα είναι μια παράσταση που βασίζεται σε ψυχαγωγικό, αλλά και εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Ο λόγος; Upgrade (αναβάθμιση) του Έλληνα σε Ευρωπαίο. Δύσκολα πράγματα!

Πώς ο ελληνικός λαός θα συμμορφωθεί με τους κανόνες. Εύκολα πράγματα (για έναν Ευρωπαίο) : «Απαγορεύεται το κάπνισμα». Εδώ ο Έλληνας λειτουργεί σα κανίβαλος. Επόμενο στάδιο πνεύμα συνεργασίας. Ένα απλό ρυθμικό παιχνίδι μεταξύ κοινού και μουσικής. Αν έχετε παρακολουθήσει μαθήματα σολφέζ τότε είστε στο σωστό tempo. Χωριζόμαστε σε ομάδες, ο καθένας χτυπά το ρυθμό του, ώστε να βγεί το συνολικό ρυθμικό κομμάτι. Φυσικά οι Έλληνες πιστεύουν οτι πρόκειται για διαγωνισμό. Δεν ψάχνουμε νικητή. Ομαδικότητα λέγεται.

Επόμενη δοκιμασία «Ζωή δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο». Ο Λευτέρης Ελευθερίου ντυμένος ως σύγχρονος Τσουκαλάς-γαύρος, προσπαθεί να μιλήσει για την οικονομική κρίση αντιμέτωπος με έναν μεγαλό-οικονομολόγο με λαμπρές σπουδές στην Αγγλία. Από τις καλύτερες σκηνές του έργου. Μέσα από αυτό συνειδητοποιείς πόσο «όπιο» σε έχουν ποτίσει επί χούντας μικρέ μου Έλληνα.

Επόμενη στάση σε έναν μεγάλο ηγέτη λαοπλάνο. Πίστη, ενθουσιασμός, που δεν κρατά για πολύ. Παραλληλισμός με τη γνωστή ιστορία του πολυμήχανου Οδυσσέα, την παράτυπη στάση στο νησί του ήλιου. Όμως κάπου εκεί σαν από μηχανής Θεός έρχεται ο Συνδικαλισμός. Φανταστικοί διάλογοι, υπέροχα κοστούμια, στεντόρειες φωνές. Απλά μοναδικοί!

Οι παραπάνω ιστορίες είναι ένα δείγμα για το τι παρακολουθήσαμε φέτος από τους Γιώργο Αγγελόπουλο, Λευτέρη Ελευθερίου, Βάσω Καβαλιεράτου, Μαρία Μπαλούτσου, Φάνη Παυλόπουλο, Γιάννη Σαρακατσάνη, Σωσώ Χατζημανώλη.

Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Γιάννης Σαρακατσάνης
Φωτισμοί: Φάνης Παυλόπουλος
Μουσική: LogOut
Σκηνικά – Κοστούμια: AbOvo, Φωτεινή Μουτάφη

Τι μου άρεσε:
1) Εξαιρετικό κείμενο.
2) Πολύ καλή κίνηση από τον Λευτέρη Ελευθερίου.
3) Ακόμα και στο διάλειμμα το παιχνίδι με το κοινό συνεχίστηκε.
4) Ζωντανά, ηλεκτρική κιθάρα που συνόδευε όλη την παράσταση.
5) Δόθηκαν δύο λέξεις προς το κοινό όπως (Μεγαλοβδομάδα, Εξορθολογισμός) ώστε ο κάθε θεατής να γράψει το δικό του ποίημα. Διαγωνισμός μεταξύ θεατών, αποτυχία εντόπιων των υπολοίπων. Αυτή η ουσιαστική ταπείνωση που λείπει από κάθε Έλληνα.

Τέλος Παράστασης,
Jane